De Twee Kwartieren Jaargang 28 | Nummer 2 | juni 2020

Genealogisch tijdschrift voor Kempen en Peelland

Inhoudsopgave

 Van de redactie
 Bestuur en bestuursvergaderingen
 Cursussen en workshops
 Geplande bijeenkomsten
 Terugblik op ledenactiviteiten
 Peter Aarts te Haaren, met een borgbrief vanAsten
 Van Kalken, voor al uw vaandels en kazuifels
 Paleografie: het lezen van Duitse documenten (Deel 4)
.Enquête deskundigheid KPL‐leden
 Bibliotheek aanwinsten boeken
 Paleografie: transcriptie en antwoorden op de vragen
 Bestuur van de afdeling Kempen en Peelland
 Voor ondersteuning en advies

Peter Aarts te Haaren, met een borgbrief van Asten
We zijn op zoek naar de ouders van Peter Aarts,die op 9 juli1786 voor de schepen van Haaren trouwt Maria Simon Biesemans, weduwe van Aart Francis Peijnenburg. Volgens zijn trouwakte is hij, voorzien van een borgbrief, afkomstig uit Asten. In Haaren worden drie kinderen gedoopt. Peter overlijdt (als Pierre Aarts) te Haaren op 3 mei 1811. De overlijdensakte geeft geen verdere informatie over zijn afkmst, en de aanduiding van zijn naam blijft beperkt tot: Peter Aarts. Iemand die Peter Aarts heet kan natuurlijk de zoon zijn van Arnoldus (Aart), maar het kan ook zijn dat Aarts de (familie)naam is van zijn vader. In Asten komen in een aannemelijke tijdspanne (tussen 1730 en 1760) in de databank van het BHIC vijf dopen voor van een Petrus Aerts. Maar wie is de échte Peter Aarts.

Van Kalken, voor al uw vaandels en kazuifels
Bij het onderzoek naar Bredase passementwerkers treffen we in de Adresboeken J.A.J. van Kalken en zijn jongere broer J.A. van Kalken aan. Deze Joachim Antonius Johannes en Joseph Aloysius vestigen zich na elkaar als borduurfabrikant van kerkgewaden in Breda. Zij maken paramenten, “de meest verborgen schatten van de katholieke kerk”.1 De vader van deze broers, Daniel van Kalken, was de grond legger van een dynastie die befaamd zou worden om hun fraaie kerkgewaden en vaandels. Daniel van Kalken in Antwerpen Daniel van Kalken werd op 2 september 1810 in Nijkerk geboren uit het tweede hu we lijk van zijn vader Joachim. Die was tabaksplanter. Joachim was in 1789 in Neder Elten en kerkelijk in Nijkerk getrouwd met Johanna ten Brink. Uit dit huwelijk, dat nog geen elf jaar zou duren, zouden zes kinderen worden geboren. Na het over lijden van Johanna in 1800 hertrouwt Joachim op 1 april 1803 met Hen(d)rica Peelen van Den Tweel.

Enquête deskundigheid KPL‐leden
Van de 260 aangeschreven leden hebben er 99 gereageerd (N = 99). Dat is meer dan 38%. Alle deelnemers nogmaals hartelijk dank. De eerste vraag was of de leden mee wilden doen hun kennis en deskundigheid te delen met andere leden. Was die wil niet aanwezig, dan hoorde daar de vraag bij waarom niet. Dat geeft het Bestuur bijvoorbeeld een inzicht in eventuele vragen om bijvoorbeeld meer activiteiten te ontplooien voor beginners. De helft van de respondenten wil graag andere leden een handje helpen. In de komende maanden probeert het Bestuur hier handen en voeten aan te geven.

Het Smouse Kerkhoff te Geffen 1693‐1908 Auteur: Jakob Becker
Volgens de Bossche kroniek van St Geertrui kwamen in het jaar in het jaar 1164 ‘een menigte Joden naar ’s‐Hertogenbosch’. Zij namen deel aan de stichting van deze stad en vestigden er de oudste joodse gemeente in de Noordelijke Nederlanden. Echter, op de op de vooravond van de derde kruistocht, omstreeks 1188 werden deze joden, 183 mannen en vrouwen, op het Galgeveld, gelegen aan de Vughter Heide, verbrand. Hun kinderen werden dwangmatig gedoopt. ‘Tijdens de kruistochten geschíedden dergelijke onverkwikkelijke gebeurtenissen in alle landen van Europa, waar zg. kruispredikers verschenen en de volksmassa op wekten, met het zwaard in de hand deel te nemen aan de verovering van het Heilige Land. Het getuigt van weinig humanitair gevoel, dat de monniken, die destijds de kronieken schreven, er aan toevoegden dat de joden werden vermoord ‘amore Dei’, uit liefde voor God. De werkelijke motieven waren echter roofzucht en het feit dat joden natuurlijk niet deelnamen aan de vele kruistochten, die zo’n 5 à 6 miljoen slachtoffers vergden. Voor zover bekend, was eind 17de eeuw ‘Het Smouse Kerkhoff’ te Geffen de enige joodse begraafplaats in Noord‐Brabant. Oorspronkelijk had de Heerlijkheid Geffen de grond van deze Eeuwige Rust stede blijkbaar aan één joodse familie beschikbaar gesteld, maar ten gevolge van de komst van steeds meer joden naar Staats‐Brabant kreeg deze dodenakker alras de functie van streekkerkhof. De oudste, nog aanwezige, zerk op deze begraafplaats dateert uit 1760. Mogelijk zijn enige oudere grafstenen in de loop der eeuwen in de rulle grond verzonken.