Digitale fotografie: onmisbaar bij genealogie

Het prototype van een digitale camera uit 1975 gebruikte een CCD*Charge-coupled device, een (meestal lichtgevoelige) geïntegreerde schakeling van 100 bij 100 pixels om beelden vast te leggen. Digitale fotografie kwam de volgende twintig jaar niet meer in de mainstream. Voor een uitvinder is de belangrijkste uitdaging misschien technisch, maar soms is het de timing die het succes bepaalt. Steven Sasson had het technische talent maar ontwikkelde een paar decennia te vroeg zijn prototype voor een volledig digitale camera.

De digitale camera is een onmisbaar hulpmiddel geworden bij de genealogie. Men kan er snel een geschreven tekst mee vastleggen en dan later deze tekst met  diverse technieken optimaliseren. De eerste digitale camera’s  waren daarvoor niet bruikbaar. Pas door deze camera’s  geleidelijk te verbeteren ontstond een bruikbare tool.

Reeds in 1974 zocht Sasson, een jonge elektrotechnisch ingenieur bij Eastman Kodak Co., in Rochester, N.Y.,  een toepassing voor het nieuwe type 201 van Fairchild Semiconductor. Zijn baas stelde voor dat hij zou proberen de CCD van 100 bij 100 pixels te gebruiken om een ​​afbeelding te digitaliseren. Daarom bouwde Sasson een digitale camera om de foto vast te leggen, op te slaan en vervolgens op een ander apparaat af te spelen.

Sassons camera was een verzameling componenten. Hij gebruikte de lens en het belichtingsmechanisme van een Kodak XL55-filmcamera om te dienen als het optische stuk van zijn camera. De CCD zou het beeld vastleggen, dat vervolgens door een analoog-naar-digitaal-omzetter van Motorola zou worden geleid, tijdelijk zou worden opgeslagen in een DRAM-array van een dozijn 4.096-bits chips en vervolgens zou worden overgebracht naar audioband die op een draagbare Memodyne-datacassetterecorder draaide . De camera woog 3,6 kilogram, werkte op 16 AA-batterijen en was ongeveer zo groot als een gemiddeld leesboek.

Na meer dan een jaar aan zijn camera gewerkt te hebben, besloot Sasson op 12 december 1975 dat hij klaar was om zijn eerste foto te maken. Laborant Joy Marshall stemde ermee in om te poseren. De foto nam ongeveer 23 seconden in beslag om op de geluidsband op te nemen. Maar toen Sasson het op de laboratoriumcomputer afspeelde, was het beeld een puinhoop – hoewel de camera tinten kon maken die duidelijk donker of licht waren, leek alles daartussenin statisch. Marshalls haar zag er goed uit, maar haar gezicht ontbrak. Sasson bleef de camera verbeteren en legde uiteindelijk indrukwekkende beelden vast van verschillende mensen en objecten in het lab. Hij en zijn supervisor, Garreth Lloyd, ontvingen in 1978 Amerikaans octrooi nr. 4.131.919 voor een elektronische fotocamera, maar het project kwam nooit verder dan de prototypefase. Sasson schatte dat beeldresolutie pas ergens tussen 1990 en 1995 concurrerend zou zijn met chemische fotografie, en dat was genoeg voor Kodak om het project in de mottenballen te leggen.

Het duurde bijna twee decennia voordat digitale fotografie pas goed van de grond kwam. Terwijl Kodak ervoor koos om zich terug te trekken uit digitale fotografie, bleven andere bedrijven, waaronder Sony en Fuji, doorgaan. Nadat Sony in 1981 de Mavica, een analoge elektronische camera, had geïntroduceerd, besloot Kodak de verbetering van de prototype digitale camera’s te hervatten. In de jaren ’80 en in de ’90 brachten bedrijven stapsgewijze verbeteringen aan door producten uit te brengen die door de astronomische prijzen door een beperkt publiek konden worden gekocht.

Vervolgens onthulde Apple in 1994 de QuickTake 100, de eerste digitale camera voor minder dan US $ 1.000. Vervaardigd door Kodak voor Apple. Deze had slechts een maximale resolutie van 640 bij 480 pixels en kon het maximaal acht afbeeldingen met die resolutie opslaan op zijn geheugenkaart. Niettemin werd deze digitale camera beschouwd als de doorbraak op de consumentenmarkt. Het jaar daarop werd Apple’s QuickTake 150 geïntroduceerd, met JPEG-beeldcompressie, en Casio’s QV10, de eerste digitale camera met een ingebouwd LCD-scherm.

Digitale fotografie kwam pas echt tot zijn recht als cultureel fenomeen toen Kyocera de VisualPhone VP-210, de eerste mobiele telefoon met een ingebouwde camera, in 1999 in Japan presenteerde. Drie jaar later werden cameratelefoons geïntroduceerd in de Verenigde Staten. De eerste mobiele-telefooncamera’s misten de resolutie en kwaliteit van stand-alone digitale camera’s en maakten vaak vervormde fish-eye-foto’s. Gebruikers leken er niet om te geven. De opkomst van camera’s in telefoons leidde onvermijdelijk tot een afname van stand-alone digitale camera’s.

Lees het hele artikel op: https://spectrum.ieee.org/tech-history/silicon-revolution/how-the-digital-camera-transformed-our-concept-of-history.