Nog een ander bedrijf heeft de microfilm business verlaten: Kodak vroeg enige tijd geleden faillissementsbescherming aan. Als onderdeel van het plan om het bedrijf te redden, heeft het kodak management aangekondigd dat het bedrijf niet langer camera’s voor microfilms zal produceren. De veranderingen zullen een grote impact hebben op genealogen.
Genealogen, historici en vele anderen vertrouwen al jaren op records die op microfilm zijn opgenomen. Enkele jaren geleden, als het volume van papier gemaakt door de overheid en de industrie te groot werd om economisch op te slaan, verwelkomde de overheid en de industrie microfilm, microfiche, en andere micro-imaging technieken. Inderdaad, deze kleine beelden hebben ons goed gediend. Miljoenen kubieke meter aan papieren records zijn gecomprimeerd door microfilmen en zijn opgeslagen in veel kleinere archiefkasten.
Nu zien we een andere conversie: van micro-imaging naar nog kleinere digitale beeldvorming. Het opslaan van miljoenen documenten op computerschijven vergt namelijk nog minder ruimte dan microfilm. Er hoeven minder opslagmagazijnen te worden gebouwd en er hoeven minder medewerkers te worden ingehuurd. Digitale records, zelfs met meerdere off-site back-ups, vereisen aanzienlijk minder ruimte dan microfilmed records en veel minder ruimte dan dezelfde records opgeslagen op papier.
Natuurlijk heeft digitale beeldvorming ook andere voordelen. Als ze goed worden gescand en opgeslagen, kunnen digitale afbeeldingen met hoge resolutie scherper en gemakkelijker te lezen zijn dan die welke op microfilm zijn opgeslagen. Digitale beelden kunnen minder ‘vaagheid’ hebben. Bovendien is distributie en weergave veel gemakkelijker met digitale beelden dan afbeeldingen op microfilm.
Jarenlang was een van de grote argumenten tegen digitale beeldvorming die van de opslagmedia. Het argument is geformuleerd, “Wie zal in staat zijn om floppies te lezen in 8-inch, 5 1/4-inch of 3 1/2-inch formaten twintig of vijftig jaar vanaf nu?”
Nu zien we dat hetzelfde argument wordt gebruikt tegen het gebruik van microfilm: wie gaat in staat zijn om microfilm of microfiches te lezen twintig of vijftig jaar vanaf nu? Het zal lang duren nadat de laatste microfilm kijker is verbannen naar een museum.
De kleitabletten uit het oude Sumerië zijn nog steeds te zien, maar men moet zich afvragen welk percentage van de media het heeft overleefd. Misschien zijn er miljoenen van dergelijke kleitabletten gemaakt. We weten het nooit zeker. Alles wat we vandaag hebben zijn enkele tientallen voorbeelden.
Middeleeuwse manuscripten op dierlijk perkament zijn perfect leesbaar (als je het handschrift rood maakt), en papieren correspondentie uit de Renaissance is nog in goede staat. Natuurlijk kunnen we aannemen dat veel van de originelen werden vernietigd door brand, overstromingen, aardbevingen, oorlogen, insecten en menselijke onverschilligheid. Hoeveel van de originelen overleven het nog? Nogmaals, we zullen het nooit weten, maar we kunnen raden. Ik gok dat de meerderheid van de middeleeuwse perkament documenten het niet tot de eenentwintigste eeuw redde. Ik denk dat slechts een klein percentage het overleefde.
We kunnen doorgaan. Wat is de houdbaarheid van een 8-track tape? Hoe zit het met de gebruikte formaten? Herinner je je WordPerfect nog? Foxpro? Netscape Navigator? Waar ben je gebleven, MS-DOS? CP/M? TRS-DOS?
“Boeken op modern zuur papier veranderen in stof. Zwart-wit foto’s kunnen een paar eeuwen duren, terwijl de meeste kleurenfoto’s onstabiel worden binnen dertig of veertig jaar. Videobanden verslechteren veel sneller dan traditionele film. En de nieuwste generatie digitale opslagtape wordt beschouwd als veilig voor ongeveer tien jaar, waarna het moet worden gekopieerd om verlies van gegevens te voorkomen.”
Eeuwenlang is de enige effectieve methode voor het bewaren van gegevens om het te kopiëren naar nieuwe media (schijf, tape, papier, perkament, of wat er ook beschikbaar is), terwijl het origineel nog leesbaar is. Inderdaad, de belangrijkste documenten zijn vaak gekopieerd. Items die vaak worden gekopieerd, zijn de Bijbel, de Magna Carta en soortgelijke documenten. We genieten allemaal van dergelijke documenten vandaag niet omdat de originelen zijn bewaard gebleven, maar omdat ze werden gekopieerd keer op keer.
Ik stel voor dat het geheim van “behoud” niet het behouden is , maar het vaak kopiëren. We zouden ook willen houden van de originelen, maar het houden van leesbare exemplaren wordt nog praktischer. Kopieer vandaag de dag altijd naar de nieuwste opslagmethoden die vaak worden gebruikt. Ook willen we afbeeldingen van de originelen kopiëren, geen transcripties maken.
Hetzelfde geldt voor bestandsindelingen. Die oude afbeelding kan zijn opgeslagen in BMP-formaat, een bestandsformaat dat vandaag bijna is verdwenen . Nogmaals, dat is geen probleem als, en alleen als, iemand het kopieert naar . JPG of . TIFF of wat dan ook-populair-is-vandaag.
Mijn grote vraag is dit: wie worden de verzorgers van onze informatie? In de afgelopen jaren noemden we ze ‘preservationisten’. Nu de technologie verbetert, zullen we ze misschien “informatie verzorgers” noemen.
Inderdaad, we hebben al duizenden “informatie verzorgers.” Ze werken al in het Nationaal Archief, in musea, in MyHeritage.com, op Ancestry.com, in FamilySearch.org, in vele bibliotheken, en zelfs bij enkele van de grotere genealogische verenigingen. We hebben al duizenden “informatiebeheerders” die op dit moment digitale beelden van belangrijke records maken. Ze maken ook de off-site back-ups, en ze zijn oudere digitale beelden aan het omzetten naar nog meer moderne media als de technologie verbetert. Naarmate de kosten van opslag blijven dalen, zullen we zien dat nog meer commerciële bedrijven concurreren met MyHeritage.com, Ancestry.com, FamilySearch.org, Google en anderen om informatie te verstrekken aan ons, waar en wanneer we maar willen.
Sommige van deze nieuwe “informatie verzorgende” bedrijven zullen kosten in rekening brengen. Anderen zullen dit gratis doen, hoewel ze een methode moeten vinden om inkomsten te verkrijgen, zodat ze hun rekeningen kunnen blijven betalen en online blijven om de dienst te verlenen. In alle gevallen zullen de bottom-line kosten lager zijn dan hetzelfde te doen met microfilm.