Het nieuwe onderzoek van genetici naar het oude Groot-Brittannië bevat inzichten over taal, afkomst, verwantschap, en melkconsumptie (lactose-intolerantie).
Nieuw onderzoek dat een grote migratie naar het eiland Groot-Brittannië heeft vast gesteld, biedt nieuwe inzichten in de talen die destijds werden gesproken, de afkomst van het huidige Engeland en Wales, en zelfs oude gewoonten van zuivelconsumptie. Deze bevindingen worden in Nature beschreven door een team van meer dan 200 internationale onderzoekers onder leiding van Harvard-genetici David Reich en Nick Patterson. De integratie van gegevens uit diverse disciplines van onderzoek werpen licht op onze vroegste voorouders Dit leidde tot twee door het Reich geleide studies van DNA-gegevens uit het oude Groot-Brittannië die Nature onlangs publiceerde. Beide benadrukken technologische vooruitgang in grootschalige genetica en het openen van nieuwe vensters over het leven van onze oerouders. De studies zijn niet alleen belangrijk voor Groot-Brittannië, waarvan we nu veel meer oude DNA-gegevens hebben, maar ook de belofte van vergelijkbare studies elders in de wereld.”
De onderzoekers analyseerden het DNA van 793 nieuw gerapporteerde vondsten in de grootste genoom-brede studie van menselijke opgravingen. Hun bevindingen demonstreren een grootschalige migratie waarschijnlijk van ergens in Frankrijk naar het zuidelijke deel van Groot-Brittannië, of het hedendaagse Engeland en Wales, die uiteindelijk ongeveer 50 procent van de afkomst van het eiland verving tijdens de late bronstijd (1200 tot 800 v.C.).
De studie ondersteunt een recente theorie dat vroege Keltische talen tijdens de late bronstijd vanuit Frankrijk naar Groot-Brittannië kwamen. Het problematiseert twee prominente theorieën: dat de talen honderden jaren later arriveerden, in de ijzertijd, of 1.500 jaar eerder aan het begin van de bronstijd.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat een grootschalige beweging vaak gepaard ging met taalveranderingen in pre-statelijke samenlevingen. Het Reich-team stelt dat deze onnoemelijke migratiegebeurtenis logischer is voor de verspreiding van vroege Keltische talen in Groot-Brittannië.
Door genetische gegevens te gebruiken om tijden te documenteren waarin er grootschalige bewegingen van mensen naar een regio waren, kunnen we de meest waarschijnlijke tijden voor een taalverschuiving identificeren. Bekende Keltische talen lijken te veel op elkaar in hun vocabulaire om vermoedelijk af te stammen van een gemeenschappelijke voorouder 4.500 jaar geleden. Dat is de tijd van de eerdere golf van grootschalige migratie; in de ijzertijd vond zeer weinig migratie plaats.
Als onderdeel van de genetische analyse ontdekten de onderzoekers dat het vermogen om koemelk te verteren zeer sterk toenam in Groot-Brittannië van 1200 tot 200 voor Christus, wat ongeveer een millennium eerder is dan in Midden-Europa. Deze bevindingen belichten een andere rol voor de zuivelconsumptie in Groot-Brittannië in deze periode in vergelijking met de rest van het vasteland van Europa. Meer onderzoek is nodig om die rol te definiëren, aldus de onderzoekers. Een verhoogde lactosetolerantie zou in het eerste geval een groot voordeel hebben opgeleverd met hogere overlevingskansen bij de kinderen van mensen die deze genetische aanpassing hebben. Dit stimuleerde de veeteelt, zo karakteristiek van de mensen in oer-Europa omdat zij melk beter konden verdragen.
De nieuw ontdekte afkomstverandering vond ongeveer 3000 jaar geleden plaats, meer dan anderhalf millennium voor de Saksische periode. Het team was op een bepaald moment tijdens deze kloof op de hoogte van een migratie naar Engeland vanwege een observatie die ze deden in onderzoek dat in 2016 werd gepubliceerd. Die studie toonde aan dat hedendaagse Engelsen meer DNA hebben van vroege Europese boeren dan mensen die ongeveer 4.000 jaar geleden in Engeland leefden. Het team wilde DNA uit latere periodes verzamelen om de verschuiving te detecteren.
De discontinuïteit – een specifiek moment waarop het percentage voorouders van boeren in Engelse genomen veranderde – werd voor het eerst opgemerkt in de zomer van 2019 door Isanov. Hij was in staat om de statistische kracht van de afstammingstests van de groep te vergroten. Toen hij enkele uitschieters opmerkte in de gegevens van mensen die 3000 jaar geleden leefden, leidde dit tot een nadere analyse en ontdekte hij de migratie.
Het tweede artikel kijkt naar verwantschapspraktijken van 35 personen die ongeveer 5.700 jaar geleden leefden en werden opgraven in een graf in Halten North in Gloucestershire, Engeland. De onderzoekers vonden een familie van 27 personen – drie keer groter dan de op een na grootste gedocumenteerde oude familie – waarvan de verwantschapsrelaties nauwkeurig konden worden bepaald door hun DNA te analyseren. Het team creëerde een stamboom die vijf generaties besloeg en vond voorbeelden van polygynie, polyandrie, adoptie en een sleutelrol voor zowel patrilineaire als matrilineaire afstamming. https://phys.org/news/2021-12-harvard-geneticists-ancient-britain-insights.html
Het is ongelooflijk dat we genetici hebben, we hebben statistici, we hebben archeologen, taalkundigen en zelfs chemische analyses die samenwerken. Door al deze onderzoeksvelden te integreren is dit een geweldig voorbeeld van interdisciplinaire wetenschap die belangrijke nieuwe kijk op onze vroegste geschiedenis biedt. Vandaar deze artikelen in Nature