In april 2018 kondigde de officier van justitie van Sacramento County aan dat onderzoekers na meer dan 40 jaar de Golden State Killer hadden gevonden. En ze hadden het gedaan door zijn DNA profiel op genetische genealogie websites te zetten. Over dit onderwerp schreven we eerder. In dit kranten artikel geeft men een visie over de gevaren van dit opsporingsmiddel.
Joseph James DeAngelo werd gearresteerd, pleitte schuldig en zit 26 levenslange gevangenisstraffen uit. Zijn zaak markeerde een seismische verschuiving in de manier waarop onderzoekers DNA gebruiken in cold cases. En toch waren er op de achtergrond zorgen over het gebrek aan regelgeving met betrekking tot het gebruik van genetische genealogie door de politie. Als de politie in je stamboom wil gluren, moet toch iets ze kunnen tegenhouden?
Genetische genealogie klinkt misschien ingewikkeld, maar het is niet zo anders dan het bouwen van een basis stamboom. Je doet het gewoon door DNA te vergelijken in plaats van achternamen of een gewone overgrootouder. En als je het misdaadstuk toevoegt, wat gebeurt er dan? Wat de wetshandhaving doet, is dat ze dit DNA-monster dat ze hebben, dat ze niet hebben geïdentificeerd, naar deze open source databases sturen en die informatie uploaden en kijken of er iemand is die al in het systeem zit.
De manier waarop genetische genealogie werkt is, laten we zeggen dat je dat ruwe DNA-bestand van 23andMe of Ancestry.com krijgt. Daarna gaat men kijken naar een aanzienlijk deel van je genoom dat dingen bepaalt zoals haarkleur, of als je een bepaalde ziekte krijgt,. Er is dus veel meer informatie ingekapseld in een 23andMe-type DNA-test. Het is niet op zoek naar een perfecte match, maar het gaat zoeken en kijken of er bepaalde segmenten zijn die overeenkomen. En zelfs kleine gedeeltelijke overeenkomsten zullen worden gegenereerd door die zoekopdracht. En dan is het echt aan het individu om uit te zoeken of die match iets betekent.
Wat maakt GEDmatch anders dan Ancestry.com, 23andMe en andere soorten direct-to-consumer genealogiesites. GEDmatch is anders omdat het open source is, of je zou zelfs kunnen zeggen crowdsourced. Het idee is dat individuele gebruikers hun onbewerkte bestand kunnen nemen – ongeacht waar ze dat speekselmonster in eerste instantie hebben laten verwerken – en het kunnen uploaden. GEDmatch is in 2010 gestart als hobby. Het werd pas een paar jaar geleden als misdaad oplossende instrument gebruikt rond de tijd van de Golden State Killer zaak. En het wordt daar heel snel voor gebruikt als een van de belangrijkste identificatie instrumenten.
Rond 2018. En vanaf dat jaar zagen we een snelle groei. Nu zou ik zeggen, we hebben het over 150, waarschijnlijk 200 zaken die zijn opgelost met behulp van deze technologie. Dus ik denk dat politieagenten zich realiseerden dat de databases die de regeringen bijhouden vrij beperkt zijn. In veel staten moet je veroordeeld worden voor een misdrijf voordat je in die database zit, tegenover deze open vrije source databases.
Een paar jaar geleden schatte een onderzoeksrapport in Science dat 60 procent van de blanke Amerikanen kon worden geïdentificeerd. En nu is het waarschijnlijk meer dan 90 procent, gezien hoeveel meer mensen tests hebben gedaan en hun DNA hebben geüpload sinds dat artikel werd gepubliceerd. Het is dus mogelijk dat men familieleden heeft die genealogische hobbyisten zijn – zodat men mij op de een of andere manier identificeren kan door overeenkomstig familiaal DNA in een van deze databases op te sporen. Daarom denk ik dat iedereen zich zorgen moet maken of over dit probleem en moet nadenken, ook al heb je zelf geen dna-onderzoek gedaan. Er kan iemand in je familie zijn die dat wel heeft en dat is genoeg om een stamboom op te bouwen en je op te sporen.
En, zoals we eerder vermeldden, kunnen agenten vaak genetische genealogie databases doorzoeken zonder toestemming van de rechtbank. Vorige maand nog hebben twee staten wetten aangenomen die dat verhinderen: Montana en Maryland. Het instinct dat ons DNA heilig en privé is en dat we willen dat het beschermd wordt, is universeel. Net als de neiging om misdaden op te lossen. Wat is er mis met te zeggen, ja, natuurlijk, de wetshandhaving kan mijn informatie gebruiken?”
Mensen denken dat DNA onfeilbaar is alleen omdat het DNA is, maar mensen zijn betrokken bij elke stap van het proces, van het verzamelen van DNA tot het verwerken ervan. En natuurlijk, het identificeren van wiens DNA in de eerste plaats moet worden verwerkt. Dat zijn menselijke beslissingen. En ik hoop dat dit soort kaders, het raamwerk dat Maryland en Montana gebruikten bij het maken van deze wet, eigenlijk een nuttig kader zouden kunnen zijn voor veel verschillende technologie, niet alleen genetische genealogie.
https://slate.com/technology/2021/06/nila-bala-genetic-genealogy-law-enforcement-maryland-montana.html